داستانی از جان اولیور هاینر

 مسافری خسته که ازراهی دور می آمد،به درختی رسیدوتصمیم گرفت که درسایه آن قدری اسـتراحت کند غافـل ازاینکه آن درخت جـادویی بود،درختی'که میتوانست آنچه که بر دلش میگذرد برآورده سازد!وقتی مسافرروی زمین سخت نشست باخودش فکرکردکه چه خوب میشداگـرتخت خواب نـرمی درآنجابودو اومیتـوانست قـدری روی آن بیارامد.فـوراً تختی که آرزویـش راکرده بوددرکنـارش پدیـدارشـد!مسافر با خودگفت چقدرگـرسـنه هستم.کاش غذای لذیـذی داشتم.ناگهان میـزی مملو ازغذاهای رنگارنگ ودلپذیـردر برابرش آشـکارشد پس مـردباخوشحالی خورد ونوشید.بعـدازسیرشدن،کمی سـرش گیج رفت و پلـکهایش به خاطـرخستگی وغذایی که خورده بود سنگین شدند.خودش راروی آن تخت رهـا کردودرحالـی که به اتفـاقهای شـگفت انگیـز آنروزعجیب فکـرمیکرد با خودش گفت قدری میخوابم.ولی اگریک ببرگرسنه ازاینجا بگـذردچه؟و ناگهان ببـری ظاهـرشـد و او رادرید.

...

هریک ازما دردرون خود درختی جادویی داریم که منتظرسفارش هایی ازجانب ماست.ولی باید حواسـمان باشد،چون این درخت افکارمنفی، ترسها،و نگرانیها رانیز تحقق میبخشد.بنابراین مراقب آنچه که به آن می اندیشید باشید...